تاریخچه شگفت انگیز و رازگونه اینترنت و پایه گذاران آن

تاریخچه شگفت انگیز و رازگونه اینترنت و پایه گذاران آن

هنگامیکه Jeft Wilkins در حال ساماندهی کارهای خود در Compuserve بود، موسس یک شرکت در ویرجینیا با نام William F. von Meister در حال سنجش حرکت تجاری بعدی خود بود. Meister 36 ساله به تازگی از سمت خود بعنوان CEO یک شرکت نوپا در حوزه High-Tech با نام TDX(شرکتی که خود او دو سال پیش از آن تاسیس کرد بود) بر کنار شده بود.

این حادثه برای William F. von Meister که بطور حیرت آوری یک مدیر بی عرضه بود، یک تجربه جدید به حساب نمی آمد. تجربیات تجاری او کاملاً سوال برانگیز بودند و حتی در بعضی از موارد در دادگاه مورد بررسی قرار گرفته بودند. او 9 شرکت را در طول ده سال راه اندازی کرد اما بلندترین مدتی که به کار خود با یکی از آنها ادامه داد، 2سال بود. او از اکثر این شرکتها اخراج شده بود. اعتبار او در چنان شرایط نامناسبی قرار داشت که مردم در غیابش او را " von Meister " می نامیدند.

اما او ایده های خوبی داشت که یکی از آنها به سرویس " Mailgram Western Union " تبدیل گردید. او همچنین در یافتن حامیانی برای ایده های خود مهارت داشت. von Meister به حدی در فروش ایده های خود تبحر داشت که در آگهی فوت او در سال 1995 در Washinton Technology چاپ شد، به نقل از یکی از حامیان سابقش آمده بود که von Meisterمی توانست از جمع مردگان هم پول فراهم کند".

او که در یک خانواده ثروتمند مرتبط با خانواده سلطنتی رشد کرده بود، احتمالاً احساس می کرد که شایستگی یک زندگی خوب را دارد. او مطمئناً به این نوع زندگی خو گرفته بود. پدرش، پسرخوانده ویلهم دوم قیصر اطریشی بود. William F. von Meister که یک شهروند مهاجر آمریکایی به حساب می آمد، یک تاجر موفق بود. او عملیات حمل و نقل زیپلن آلمان را در آمریکا رهبری می کرد، شرکتی که مسئولیت سفرهای زیپلن هیندنبورگ را تا زمان فاجعه هوائی 1937(رویدادی که یک شهرت ناخواسته 15 دقیقه ای بعنوان سخنگوی DZR را در اختیار او قرارداد) بر عهده داشت.

Billy von Meister و برادر و خواهرش که در Far Hills نیوجرسی رشد می کردند، از یک دوران ممتاز لذت می بردند. آنها در یک عمارت بزرگ زندگی می کردند: یک خانه با 15 اتاق و 6 حمام در زمینی به مساحت بیش از 113هزار متر مربع که Blue Chimmes نامیده می شد. بچه ها در مدارس شبانه روزی به تحصیل پرداختند.

Billy پس از دبیرستان به یک مدرسه مذهبی سوئیسی رفت و سپس در مدرسه سرویس خارجی دانشگاه جورج تاون نامنویسی نمود. با اینحال، اوبه سرعت از این برنامه خسته شد. Billy که از نظر مالی توسط پدرش پشتیبانی می شد، به سمت مسابقات و خرید و فروش ماشینهای مسابقه ای نامتعارف گرایش پیدا کرد و گهگاه برای گذراندن چند دوره به جورج تاون بر می گشت. 5 سال برنامه متناوب از مدرسه و مسابقات هیچ سودی برای او نداشت اما توانست یک اخطار جدی را از سوی پدرش دریافت نماید: کالج را تمام کن و سپس یک شغل را در پیش بگیر. به این ترتیب، von Meisterدر سن 25 سالگی بطور تمام وقت به دانشکده بازگشت و این بار بعد از 18 ماه مدرک MBA را از American University دریافت کرد.

تحصیلات او به پایان رسیده بود اما Bill von Meister به جستجوی شغل نپرداخت. مرد جوان با سرمشق قرار دادن پدرش تصور می کرد که باید کار خود را بعنوان یک رئیس آغاز نماید. به همین دلیل و با دنبال کردن یک علاقه شخصی، او یک فعالیت در حوزه توزیع نوشابه را اغاز کرد که خودش آن را "Spirits of America " می نامید.

این تجارت با توجه به سرعت مصرف نوشابه در حوزه D.C نسبتاً امید بخش به نظر می رسید.اما پس از آنکه فعالیت تجاری او آغاز شد، مدت زیادی ادامه پیدا نکرد. همانند بسیاری از کار آفرینان دیگر، چالشها و هیجان راه اندازی یک فعالیت تجاری از نقطه صفر برای او بیشتر از اداره یک تجارت موفق لذتبخش بودند.

فعالیت Von Meister در حوزه توزیع نوشابه کمتر از یکسال طول کشید. فعالیت بعدی او، معرفی خودش بعنوان یک " مشاور تجاری " بود. او کارتهایی را چاپ کرده و آنها را به هر فردی که ملاقات می کرد، می داد. ترکیبی از ارتباطات خانوادگی، سماجت و خوش شانسی باعث شد که او یک شغل مشاوره در Litton Bionetics را بدست آورد. او در آنجا به کامپیوتری شدن سوابق حیوانات آزمایشی که در یک برنامه تحقیقات سرطان مورد استفاده قرار می گرفتند کمک می کرد.

Von Meister که اطلاعات اندکی درباره اصول کارهای قابل انجام با کامپیوترها داشت، در ادامه کار خود به سرعت مطالب زیادی را آموخت و تا حدود زیادی تحت تاثیر جذابیت در حال رشد " ماشینهای متفکر" قرار گرفت. با همکاری پرسنل موجود او توانست یک برنامه موفق ثبت سوابق را توسعه دهد اما بعداً علاقه خود را به این شغل از دست داد. حالا زمان آن فرا رسیده بود که به سراغ شغل دیگری برود.

در سال 1974، او به یک سمت مشاوره ای دیگر(این بار در Western Union) دست یافت. او در آنجا دانشی که در Bionetics بدست آورده بود را برای ایجاد یک سیستم کامپیوتری صدور صورتحساب بکار گرفت.

پس از گذش چند ماه از همکاری Von Meisterبا Western Union، او متوجه شد که شرکت در حال دور ریختن حجم بزرگی از تجهیزات الکترونیکی مبتنی بر لامپ خلاء است که ارزش بازیافتی بسیار بالایی داشتند. هنگامیکه هیچ پیشنهادی برای مناقصه این تجهیزات ارائه نشد، Von Meister یک پیشنهاد 750 دلاری را ارائه کرد. او برنده شد و ترتیبی داد تا تجهیزات به خارج منتقل شده و توسط یک دلال مواد اسقاطی به فروش برسند. این دلال، اتصالات طلایی و سایر مواد ارزشمند را از محموله Von Meister بازیافت نموده و انها را به فروش رساند. آنها سود بدست آمده را با یکدیگر تقسیم کردند. در این معامله، Von Meister سودی معادل 250000 دلار را بدست آورد، بدون آنکه مجبور باشد خودش چیزی را جابجا کرده و یا بفروشد.

اما این تنها آغاز چیزی بود که او از همکاری خود با Western Union بدست آورد. Von Meister در مدت همکاری خود با این شرکت، دانش خود در مورد نرم افزارهای کاربردی کامپیوتری را با کمک کارکنان western Union گسترش داد. در عین حال، کار با سیستمهای تلکس به حدی برای Von Meister الهام بخش بود که سیستمی را برای افزایش سرعت پست تجاری مطرح کرد که در آن ، یک نامه می توانست با تلکس به نزدیک ترین شهر مقصد خود ارسال شده، سپس چاپ گردیده و برای تحویل در روز بعد ارسال شود.

Von Meister یک طرح تجاری را آماده نمود که مراکز تماس را اضافه می کرد. از طریق مراکز تماس، مشتریان می توانستند تماس تلفنی برقرار نموده و نامه ها را برای ارسال و انتقال در سراسر کشور دیکته کنند. اما Western Union هیچ علاقه ای به چیزی فراتر از سیستمهای انتقال داده موجود خود نداشت. بنابراین Von Meister به کار بر روی ایده های خود تا زمانیکه یک پشتیبان مالی پیدا کند، ادامه داد. پس از یافتن یک حامی مالی بود که او Western Union را ترک کرد.

او مفهوم عملیات خود را تحت عنوان " Telepost " برای حامی مالی (Xonics Inc) معرفی کرد. این نام قبلاً توسط دفتر پست کانادا برای یک سرویس ترکیبی نامه –تلگراف مورد استفاده قرار گرفته بود، اما Von Meister می توانست آن را بعنوان یک نام تجاری در ایالات متحده ثبت نماید.

Telepost به اندازه کافی موفق بود تا توجه Western Union را به سمت خود جلب نماید . این غول مخابراتی نهایتاً شرکت مذکور را خریداری کرد. بااینحال ،Xonics قبلاً Von Meister را بخاطر بی توجهی به فعالیتهای تجاری شرکت و همچنین مخارج بالای او اخراج کرده بود. Telepost رفت تا به سرویس Mailgram شرکت Western Union نیز(پس از یک مشاجره قانونی) 2/1میلیون دلار را بخاطر فروش سهم خود دریافت کرد.

دلیل بی توجهی Von Meister به Telepost این بود که بر روی یک تجارت جدید (این بار با Bernard Ryder، دوست مهندسش از Western Union) کار می کرد. Ryder فرمولی را برای آنالیز و کنترل مسیر ارتباطات تلفنی حجیم ابداع کرده بود، بصورتی که همیشه از ارزانترین مسیرهای بهینه استفاده شود. این دو نفر یک سیستم کامپیوتری را برای پیاده سازی ایده Ryder توسعه دادند و پس از کسب یک حق امتیاز، Von Meister شرکتی را با نام TDX Systems , Inc. تاسیس کرد تا بر روی آن تمرکز نماید. سه حرف ابتدایی TDX هیچ مفهومی نداشتند، در واقع این ترکیبی بود که Von Meister فکر می کرد بیان آنها احساس جذابی دارد. آنها محصول خود را Telemax نامیدند.

TDX خیلی زود به نقطه ای رسید که برای رشد بیشتر به تزریق سرمایه انبوه نیاز داشت. Von Meister به جستجوی حامیان مالی پرداخت و آنها را د رقالب یک شرکت انگلیسی یعنی Cable & Wireless یافت.

متقاعد نمودن این شرکت درباره اینکه TDX Systems یک فرصت خوب به حساب می آید، برای Von Meister بسیار آسان بود. Cable & Wireless به دنبال راهی برای ورود به بازار پر سود تلفن تجاری در آمریکای شمالی بود و TDX بلیط مناسبی برای این هدف به حساب می آمد. Cable & Wireless قرار داد خود با TDX را در سال 1975 منعقد کرد.

TDX محصول Telemax خود را به مشتریان حقوقی با فعالیتهای کشوری و صورتحسابهای سنگین تماس های راه دور نظیر Manufacturers Hanover و رستوران ها و هتل های زنجیره ای Marriott ارائه کرد.

آنچه که پس از راه اندازی و فعال شدن Telemax توسط Von Meister اتفاق افتاد کاملا قابل پیش بینی بود: او علاقه خود را به این فعالیت از دست داد زیرا ایده های جدیدی توجهش را جلب کرده بودند. در واقع، حتی سالیانه 70000دلار را از راه TDX بدست می آورد، اما در عین حال سه فعالیت تجاری را در کنار آن توسعه می داد. یکی از این موارد یک مشارکت مبتنی بر TDX بود اما دو مورد دیگر، فعالیتهای تجاری کاملاً خصوصی به حساب می آمدند.

در بخش خصوصی Von Meister و یک شریک مشغول برنامه ریزی برای افتتاح یک رستوران بودند که قرار بود با نام McLean Lunch and Radiator Shop شناخته شود. این مجموعه به یک سیستم تلفن کنار میز مجهز بودند که مشتریان می توانستند از آن برای برقراری تماسهای تلفنی رایگان به هر نقطه کشور استفاده نمایند: یک تماس برای هر مشتری.

در ساختاری که باعث افزایش بدنامی Von Meister در زمینه توسعه تجارت در وقت متعلق به کارفرمایانش گردید، تماسهای گرفته شده از این رستوران توسط روتینگ خود TDX اداره می شدند. شاید TSX نشانه هایی از سود را در تبلیغ نه چندان رایگان خود به مشتریان رستوران مشاهده کرده بود.

فعالیت بعدی Von Meister، یک دگردیسی از سوابق او در حوزه ترکیب کامپیوترها و تجهیزات مخابراتی بود.او با دو مهندس به نامهای Michael Hills و Clay Durret همکاری می کرد، یک شبکه اطلاعاتی را بر اساس داده های دیجیتال " Piggybaking " بر روی یک بخش رادیویی FM ابداع نمود که از یک باند فرعی استفاده می کرد. این نوع استفاده در سال 1978 توسط FCC قانونی شده بود و از همان بخش از بخشهای FM که برای سرویس Muzik مورد استفاده قرار می گرفت، بهره گیری می کرد.

سیستم مذکور که Von Meister آن را Infocast نامیده بود، می توانست داده ها را تا محدوده برد یک پخش FM(تقریبا ً120کیلومتر) مخابره نماید. یک گیرنده " Black Box " ، وظیفه کدگشایی پخش و نمایش اطلاعات بر روی صفحه نمایش یک ترمینال کامپیوتری را برعهده داشت.

Von Meister در رویای سیستمی بود که می توانست اخبار، اطلاعات ، هواشناسی، قیمتهای بازار بورس و نتایج مسابقات ورزشی را از یک مکان مرکزی مخابره نماید تا با خطوط تلفن و PSNهای کنترل شونده توسط کامپیوتر به ایستگاه های FM سراسر کشور رله گردد. خانه ها می توانستند با گیرنده هایی که از شرکت اجاره می کردند، به این پخش داده ها دسترسی پیدا کنند. Von Meister همچنین در نظر داشت تا امکان ارسال داده ها و حتی تبادل پیامها را نیز برای ایم مشتریان فراهم نماید.

این ابتکار از نظر مفهومی معادل اینترنت عمومی بصورت بی سیم بود، اما مدتها جلوتر از تحقق واقعی آن. Infocast باید در ابتدا با یک مقیاس بسیار کوچکتر راه اندازی می شد. Von Meister طرحی مشابه طرح تجاری یک شرکت رقیب را برای فروش سیستم به موسسات بزرگتر آماده کرد که به انتقال سریع داده ها در محلهای دور افتاده ای قرار داشتند.

پس از استقرار Infocast این ابتکار یک مبنای تکنولوژیکی و بخشی از سرمایه گذاری ابتدایی را برای شبکه بی سیم مصرفی فراهم کرد. Von Meister به نشریه Business گفته بود یک شبکه از 50 ایستگاه رادیویی FM در سراسر کشور که توسط سیستمهای کامپیوتری کنترل شوند، می توانند به بیش از 90درصد از بنگاه های تجاری در ایالات متحده دسترسی داشته باشند. یک پیام از کاربری بر روی چنین سیستمی می توانست به یک گیرنده مشخص هدایت گردیده و یا به صدهاگیرنده کپی شود.

Von Meister حق امتیاز ایده خود را دریافت کرد و شرکتی با نام DBC Digital Broadcast Corporation را برای تولید و بازاریابی Infocast تشکیل داد. او منابعی را برای ترمینال ها و گیرنده ها آماده کرد و سپس دفاتر و پرسنل فنی را در ساختمانی در Old Springhouse Road مستقر نمود. یک نیروی فروش کوچک، کار بازاریابی Infocast در میان موسسات و شرکتها را بر عهده داشتند و در نوامبر سال 1977 WGMS-FM در واشنگتن آزمایشهای on-Air را با سخت افزار Infocast آغاز نمود. در مدت کوتاهی ، ایستگاههای FM در نیویورک، دالاس و آتلانتا نیز داده های Infocast را حمل می کردند.

در حالیکه سیستم فعال شده و به مشتریان Online خود سرویس می داد، Von Meister بیش از پیش با فعالیتهای TDX فاصله گرفت و تلاش کرد تا Infocast را به محدوده ای فراتر از حوزه تجاری گسترش دهد.

Von Meister تلاش نمی کرد تا ارتباط خود با DBC را از Cable & Wireless مخفی نماید. او آزادانه درباره عملیات این شرکت با روزنامه ها صحبت می کرد و برای انجام سخنرانیها و معرفی سرویس به مشتریان احتمالی به مسافرت می پرداخت.

بطور قابل پیش بینی مخارج Von Meister و بی توجهی او نسبت به TDX خیلی زود برایش مشکل ساز شد. TDX یک زیان 5/4میلیون دلاری را در سال 1977 نشان داد و Von Meister در اوایل سال 1978 توسط Cable & Wireless اخراج گردید. او در هنگام خروج، 700000دلار را نیز به همراه برد. TDX تا سال 1981 به وضعیت سوددهی برنگشت.

Von Meister دیگر از TDX حقوق دریافت نمی کرد و با وجود آنکه BDC همچنان می توانست به حیات خود ادامه دهد، اما خیلی زود به پول نقد احتیاج پیدا می کرد. این شرکت که هنوز در مرحله راه اندازی بود، نمی توانست پول کافی برای پرداخت دستمزد CEO خود تولید نماید. در نتیجه، شرایط مالی شخصی Von Meister به سمت یک جریان منفی گرایش پیدا کرد.

با استفاده از تماس هایش، او توانست یک حامی مالی را تنها در مدت چند هفته پیدا کند. نسخه 19 آوریل 1978 وال استریت ژورنال اعلام کرد که Consolidated Industries of America در نظر دارد تا نیمی از سهام شرکت او را به مبلغ 5 میلیون دلار دیگر را در سرمایه گذاری بلند مدت خود به این رقم اضافه کند. Von Meister یکبار دیگر در صدر یک شرکت در حال رشد قرار گرفت. خانه 275000دلاریو پورشه توربوی او در امنیت قرار داشتند.از سوی دیگر حجم بالایی از مشتریان با Infocast قرارداد می بستند که در میان آنها می توان به Lucky Stores اشاره کرد، یک حواربارفروشی زنجیره ای با 1500فروشگاه در سراسر ایالات متحده. این شرکت با استفاده از Infocast برای ارسال تغییرات قیمت و سایر داده ها از دفاتر مرکزی خود در کالیفرنیا به فروشگاه ها در مریلند و ویرجینیا، تنها 10درصد هزینه ای را صرف می کرد که باید برای مخابرات متعارف می پرداختند.